Πληθυντικός των Χριστουγέννων

Tώρα στολίζουμε αληθινό έλατο

Κάθε Χριστούγεννα στην παιδική μου ηλικία, κατεβάζαμε από το πατάρι ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με ξύλινο κορμό και συρμάτινα κλαριά ντυμένα με πράσινο χαρτί, τα οποία δίπλωναν στον κορμό για να μην πιάνουν χώρο. Ένα αντικείμενο σα μακρύ αδράχτι που με προσεκτικές κινήσεις, ανοίγοντας ένα- ένα τα κλαριά, το μεταμορφώναμε σε έλατο με άψογο τριγωνικό σχήμα. Ύστερα ομόρφαινε με  γυάλινες μπάλες που δεν έπρεπε να σπάσουν αλλά πάντα έσπαζαν, μπαμπάκι στρωμένο στα κλαριά και κάτι σαν γυαλιστερή ομίχλη τριγύρω. Αυτή η γεμάτη ευλάβεια ιεροτελεστία, μη χαλάσει το δέντρο, μη σπάσουν τα στολίδια, αυτή η μεταμόρφωση έμοιαζε τόσο πολύ λατρευτική από μόνη της. Λατρεύαμε κάτι μεγάλο, δεν μπορούσε να είναι μόνο η γέννηση του Χριστού. Αργότερα έμαθα ότι τη μέρα αυτή, ή μάλλον τη νύχτα αυτή του χειμερινού ηλιοστασίου γιορτάζονταν πανάρχαιες γιορτές, τα γενέθλια του Μίθρα θεού του ήλιου μεταξύ άλλων, κι άλλες που έχουν να κάνουν με το φως, το λίγο και πολύτιμο φως του χειμώνα που όμως υπόσχεται την αργή έλευση του καλοκαιρινού ήλιου. Ακόμα και τώρα Δρυίδες, λέει,  στην Αγγλία, κόβουν το γκι, κι αναρωτιέμαι αν καταλαβαίνουν ότι αρνούμενοι τη ρωμαϊκή παράδοση των Χριστουγέννων ξαναγυρίζουν σε αυτή μέσω παγανιστικών γιορτών, γιατί κι αυτή τι έκανε; Πήρε τις πανάρχαιες γιορτές και τις έκανε χριστιανικές. Κι από τη Ρώμη τα Χριστούγεννα κατέκτησαν τον κόσμο, γιατί είναι ακαταμάχητα σαν τη μεγάλη νύχτα του χειμώνα,  σαν την αργή έλευση του φωτός.

Πόσο τα αγαπώ τα Χριστούγεννα, έτσι στον πληθυντικό, γεμάτα από τη μυστική μαγεία και το δέος των αρχαίων, γεμάτα από όλων μας τις παιδικές παρηγοριές, τις παιδικές βεβαιότητες ότι ανήκουμε σε κάτι μεγάλο και έξω από μάς καθώς φτιάχνουμε το δέντρο, λέμε κάλαντα, τρώμε γλυκά. Καλά Χριστούγεννα, παγκόσμια και ιδιαίτερα, στον πληθυντικό των ανθρώπων.
Δημοσιεύτηκε σΤΑ ΝΕΑ στις 22 Δεκεμβρίου 2010
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4610051