Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Ενα κατειλημμένο τριώροφο

Δημοσιεύτηκε στη Books' journal τευχος 13

 Είναι ένα κτίριο στη Ζαΐμη πανέμορφο, ένα τριώροφο που ανακαινιζόταν για πολύ καιρό. Μια μεγάλη ταμπέλα έγραφε ότι η ανακαίνιση γίνεται με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το κτίριο είναι το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Για χρόνια το έβλεπα και λαχταρούσα τη στιγμή που θα άνοιγε επιτέλους, να το δούμε κι από μέσα, και να γίνουν εκεί εκδηλώσεις από την ΕΣΗΕΑ, κι όλο κατέβαζα ιδέες τι θα μπορούσε να κάνει η ΕΣΗΕΑ σε ένα τέτοιο αρχιτεκτονικό αριστούργημα, του εκλεκτικισμού λέω εγώ πως είναι, δηλαδή αναμιγνύει κλασσικά στοιχεία με κάπως ελεύθερο τρόπο, κι αν κάνω λάθος ας με διορθώσουν οι ειδικοί.
Το κτίριο ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά διατηρητέο με το νόμο και τη βούλα, και θα πρέπει να ξοδεύτηκαν όλα εκείνα τα εκατομμύρια που έγραφε η ταμπέλα ότι δίνει η ΕΕ. Διορθώθηκε, σοβατίστηκε, βάφτηκε, σενιαρίστηκε, αλλά δεν πρόλαβε να ανοίξει. Πριν λειτουργήσει κάποιοι πήγαν και το κατέλαβαν. Συνήθως οι καταλήψεις γίνονται σε κτίρια παλιά, παρατημένα, ή δημόσια που έχουν κλείσει και δεν λειτουργούν, αυτή η κατάληψη είναι μοναδική στην Αθήνα. Τους βλέπουν τους καταληψίες στη γειτονιά, μια χαρά παιδιά καλοζωισμένα είναι, με κάτι χιλιάρες μπεμβέ μηχανές. Έκλεισαν τα παράθυρα με λαμαρίνες, έριξαν ένα  πρόσθετο κάγκελο πάνω από την είσοδο της αυλής, κι από πάνω συρματόπλεγμα, κρέμασαν και μια σημαία κόκκινη- μαύρη τεραστίων διαστάσεων, κι ούτε ποτέ κανείς τους ενόχλησε. Ενίοτε ανοίγουν τα παράθυρα του πάνω ορόφου να τα αερίσουν, και μέσα φαίνονται πολύ ταχτοποιημένα.
Κάποια στιγμή πέρσι, μετά τα γεγονότα του Μαΐου κάποιοι σκέφτηκαν ότι παραείναι προκλητική η κατάσταση εκεί πέρα, και η κατάληψη έληξε. Δεν ξέρω πώς, αλλά κάποιος υποψήφιος τότε στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ το είχε τυπώσει στα υπέρ του, ότι ενήργησε και άδειασε το κτίριο. (Δεν θυμάμαι ποιος ήταν, σε ποια παράταξη, ή τι ψήφους πήρε.) Για λίγο καιρό ξαναρχίσαμε να ελπίζουμε ότι θα λειτουργήσει το πολυτραγουδισμένο Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Αλλά πριν προλάβει το ΔΣ ή οποιοσδήποτε άλλος να ασχοληθεί μαζί του, τα παιδιά με τις Μπεμβέ ξαναγύρισαν, το ξανακατέλαβαν, ξανάκλεισαν τις πόρτες, κι έριξαν λαμαρίνες και στου β΄ορόφου τα παράθυρα. Έβαλαν και ταμπέλα, «Χώρος πολύμορφης δράσης αναρχικών», κι έκτοτε δεν τους ενοχλεί κανείς.
Δεν ξέρω τι είδους πολύμορφη δράση κάνουν οι αναρχικοί εκεί μέσα. Δεν φαίνεται απ’ έξω τίποτε.  Ίσως θα μπορούσε η ΕΣΗΕΑ να τους προτείνει να μπορεί να χρησιμοποιεί το κτίριο κι εκείνη μερικές μέρες κάθε τόσο. Κάποιες ομιλίες, προβολές, μερικά μαθήματα, σεμινάρια, εργαστήρια, μια βιβλιοθήκη, τέτοια πράγματα. Κι ένα γραφειάκι θα μπορούσε να ζητήσει, αφού βεβαίως υποβάλει το πρόγραμμά της για να δει αν ταιριάζει με την πολύμορφή  δράση των αναρχικών. Πάντως έχει ελπίδες, αφού είναι πολύμορφη η δράση, να βρεθεί και η δική της εντός των ορίων της πολυμορφίας.



2 σχόλια:

Eleni K. είπε...

Μια αηδία είναι· σαν τη μύγα μες το γάλα. Φιλάκια.

Elli Petridi είπε...

Αφού η ΕΣΗΕΑ δεν ενδιαφέρεται, γιατί να σκάτε; Απλώς να σκεφτούμε μήπως υπάρχει κι άλλο τέτοιο σπιτάκι, να κάνουμε κι εμείς καμιά καταληψούλα

Poor old things

Μου αρέσει που μιλάμε με πάθος για το   Poor things,  ταινία που βασίζεται σε ιδιοφυές βιβλίο. Η     ιδέα του Άλασταιρ Γκραίυ με την μεταμόσ...