Η αλήθεια είναι ότι
με αυτή την επιχείρηση κυνηγητού μεταναστών που ονομάστηκε «Ξένιος Ζευς» έχω μείνει
άφωνη. Η διαστροφή του πράγματος με ξεπερνά, τι να πεις και τι να σκεφτείς; Το μυαλό
που το σκέφτηκε είναι πέρα πια από τα ανθρώπινα μέτρα, υπεράνω καλού και κακού,
στο σύμπαν της απόλυτης ασέβειας, του απόλυτου κυνισμού, της απόλυτης αναισθησίας.
Τι να πει κανείς, τα αυτονόητα; Ότι για τον Ξένιο Δία μαθαίναμε πως ήταν ο θεός
της φιλοξενίας; Μουδιάζει η γλώσσα, ο νους παραλύει.
Αν το ψάξει κανείς
θρησκειολογικά, επειδή κάτι πρέπει να κάνει, μπορεί και να βρει ότι ο Ξένιος
Ζευς ήταν κάτι πιο περίπλοκο από θεός της φιλοξενίας. Ήταν κάτι σαν θεός των σχέσεων
με τους ξένους, προστάτευε ας πούμε τους κανόνες που εξασφάλιζαν την επαφή μαζί
τους πέρα από τις συγκρούσεις και τους πολέμους, αυτό που έρχεται όταν τελειώνουν
οι συγκρούσεις και οι πόλεμοι δηλαδή, την αναγκαία ειρήνη. Κάτι τέτοιο. Το οποίο
σίγουρα δεν είχαν υπόψη οι νονοί της επιχείρησης, οι οποίοι σκέφτηκαν απλώς να
κάνουν τον πιο εντυπωσιακό ευφημισμό από καταβολής ευφημισμών, να ξεπεράσουν
τον Εύξεινο Πόντο, τον Ειρηνικό Ωκεανό, κι όλα τα γεωγραφικά φόβητρα του παρελθόντος.
Να γίνουν οι ίδιοι Πόντος και Ωκεανός που θα πνίξει τον εχθρό. Βοήθειά μας δηλαδή,
κι η Παναγία μαζί μας.
Αποφεύγω το θέμα.
Αποφεύγω την Αθήνα, αποφεύγω τους δρόμους της Κυψέλης, είναι τόσο άσχημοι, άπλυτοι,
παρατημένοι, ελεεινοί και τρισάθλιοι. Είναι σαφές πως δεν τους αποφεύγω μόνο εγώ.
Τους αποφεύγει και κάθε κρατική φροντίδα. Στο μεταξύ πρέπει να πληρώσω φόρο
εισοδήματος τριπλάσιο από πέρσι, έχοντας το μισό εισόδημα, και ξέρω ότι όσα και
να δώσω η υποβάθμιση της περιοχής θα τριπλασιάζεται επίσης.
Με τέτοιες θεϊκές
χρήσεις, πώς να χαρείς την Παναγία, Δεκαπενταύγουστο σήμερα; Μου άρεσε κάποτε αυτή
η γιορτή. Τώρα δεν μπορεί η ψυχή μου να
μείνει λίγο αθώα. Θα ήμουν πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος υπό άλλες συνθήκες, αλλά
δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω. Η ελληνική θεοκρατία είναι πια αφόρητη. Κάθε αγαθή
κουβέντα περί θεού και ελέους, Παναγίας κλπ, μου φαίνεται σαρκασμός.
Για την ημέρα βάζω
τη φωτογραφία από το μουσείο της Εφέσου. Η Εφεσία Άρτεμις, παράσταση της Μεγάλης
Θεάς, ας με κρατήσει κάπως ψύχραιμη να περάσω τη μέρα με την προσήκουσα ευλάβεια
στην πίστη των ανθρώπων και την προσήκουσα αντοχή στο θράσος της βλασφημίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου