Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Κούνια που σε κούναγε

Εχω μερικές αφελείς απορίες τις οποίες διατυπώνω κάθε τόσο με τρόπο που προσπαθώ να είναι διαφορετικός, αλλά μπορεί και να μην είναι. Ωστόσο, αφού έχουμε δεύτερο γύρο δημοτικών εκλογών την Κυριακή, θα διατυπώσω πάλι μία απ' αυτές – πού ξέρεις, ίσως η στιγμή να είναι κατάλληλη για απαντήσεις.
 Δεν παρακολούθησα τις προεκλογικές εκστρατείες, αλλά νομίζω πως κανένας υποψήφιος δήμαρχος δεν υποσχέθηκε ότι θα ασχοληθεί με τις στάσεις των λεωφορείων. Δεν ξέρω καν αν οι στάσεις των λεωφορείων ανήκουν στην αρμοδιότητα του δήμου. Ισως δεν το ξέρουν ούτε οι δήμαρχοι. Η τρομερή μπερδεψούρα αρμοδιοτήτων στο ελληνικό κράτος είναι εγγύηση μακροημέρευσης των προβλημάτων και εξοικείωσής μας με αυτά. Συνηθίζουμε αργά και μοιρολατρικά να μη λύνεται κανένα, συνηθίζουμε να μην έχουμε απαιτήσεις, κι όταν κάποια ελπίδα μέσα μας ξυπνάει ότι μπορούμε να αποκτήσουμε, μας έρχεται η πιο απίθανη απαίτηση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με καμία αρμοδιότητα, ούτε καν με το κράτος, την αυτοδιοίκηση ή οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με την πολιτική.

Προχτές βρέθηκα σε μια άγνωστη γειτονιά, έψαξα να βρω λεωφορείο να γυρίσω, δεν υπήρχε επιφάνεια χωρίς μουντζούρα στη μικρή πινακίδα με τις στάσεις. Μόνον αυτοί που ξέρουν μπορούν να περιμένουν εκεί. Αυτοκόλλητα ποδοσφαιρικών συλλόγων σκέπαζαν τα πάντα σε πυκνές στρώσεις. Τώρα που οι ιδιοκτήτες ομάδων ποδοσφαίρου γίνονται δήμαρχοι δηλαδή, τι θα γίνει; Θα βάλουν κι άλλες ταμπέλες για να μπορούν να τις γεμίζουν οι οπαδοί τους; Θα τις παραγγείλουν μεγαλύτερες για να ευχαριστιούνται επιφάνειες, να παραγγέλνουν μεγαλύτερα αυτοκόλλητα, να αβγαταίνουν οι δουλειές των κατασκευαστών τους; Ή μήπως θα καθαρίσουν τις ταμπέλες γιατί δεν υπάρχει λόγος να μουντζουρώνεις τα πάντα όταν έχεις γίνει εξουσία, για να πω και μια αισιόδοξη εκδοχή.

Κατά πάσα πιθανότητα τίποτε δεν θα συμβεί, διότι ουδείς ασχολείται με κάτι τόσο ταπεινό όπως είναι οι στάσεις λεωφορείων. Οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν μπαίνουν σε μέσα μαζικής συγκοινωνίας, κι οι πολίτες όταν μπαίνουν αισθάνονται τόσο ξεπεσμένοι που δεν μιλάνε γι' αυτό. Καλύτερα να μη θίγουν το γεγονός ότι αναγκάζονται να τα χρησιμοποιούν, διότι το κύρος τους κινδυνεύει. Το μετρό εξαιρείται. Γι' αυτό κι έχει και πολύ διαφωτιστικές ταμπέλες, μέχρι και τις ονομαστικές γιορτές μαθαίνεις εκεί. Ισως γι' αυτό εξαιρείται, ή ίσως γι' αυτό έχει διαφωτιστικές ταμπέλες. Μέχρι και στους σταθμούς ΗΣΑΠ μπήκαν πίνακες που γράφουν σε πόση ώρα φτάνει ο συρμός. Είναι σαν να βρίσκουμε λίγη ευρωπαϊκή αντιμετώπιση μόλις χωνόμαστε κάτω από τη γη και μας κάνει την επιφάνειά της δυσκολότερη.
 Λέξη λοιπόν από τους υποψηφίους για πεζά θέματα τέτοιου τύπου, γενικά στις προεκλογικές περιόδους τιναζόμαστε ψηλά, σαν επιβάτες λεωφορείων του Καναδά που περιμένουν στη στάση καθισμένοι σε κούνιες. Η φωτογραφία είναι αληθινή, υπάρχουν τέτοιες στάσεις στο Μόντρεαλ, και κυκλοφόρησε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Δυστυχώς δεν ενέπνευσε κανέναν να κλέψει την ιδέα. Η απομάκρυνση από την πραγματικότητα όπως την εφαρμόζουμε εμείς είναι εντελώς άλλου τύπου. Κρίμα, γιατί μια τέτοια κούνια σαν αυτή, σε μια γεμάτη πληροφορίες στάση λεωφορείου, θα ήταν ακριβώς η κούνια που με κούναγε.
http://www.efsyn.gr/?p=199415 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Poor old things

Μου αρέσει που μιλάμε με πάθος για το   Poor things,  ταινία που βασίζεται σε ιδιοφυές βιβλίο. Η     ιδέα του Άλασταιρ Γκραίυ με την μεταμόσ...