Γονείς, επαγρυπνείτε

-Μαμά, είναι αλήθεια ότι στον πόλεμο κάνανε σαπούνι του Εβραίους;

Αυτή τη φράση άκουσα με τ' αυτιά μου χρόνια πριν, από μαθητή Δημοτικού, Εβραίο στο θρήσκευμα. Νομίζετε ότι είναι απλό να χειριστεί ένας γονιός μια τέτοια στιγμή; Ελάτε στη θέση του. Μια απλή, διαδεδομένη φράση που καταδεικνύει κι αποδέχεται την αλήθεια της φρίκης, να πρέπει να την κατανοήσει ένα παιδί που όντως, έχει στην οικογένεια ανθρώπους που είχαν ξεκινήσει “να γίνουνε σαπούνι” και γλύτωσαν κατά τύχη. Πόσο μεγάλο τραύμα μπορεί να πάθει ένα παιδί με ένα κλισεδάκι που λέγεται χωρίς κακή πρόθεση.

Η γιαγιά εκείνου του παιδιού ήταν επιζήσασα του Άουσβιτς. Ο άντρας και το πρώτο παιδί της είχαν σκοτωθεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δέκα χρόνια μετά την απελευθέρωση ξαναπαντρεύτηκε κι έκανε το δεύτερο παιδί. Γνώρισα τα εγγόνια της και τους γονείς τους. Το να μεγαλώνεις παιδιά με τέτοιο βάρος και να τα κάνεις ψυχικά υγιή δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πάντα κάτι αφήνει το βαρύ παρελθόν, και πέφτει στους ώμους των γονιών η ευθύνη να μεταδώσουν την ιστορία χωρίς την ενοχή, την επίγνωση χωρίς το μίσος.

Το θυμήθηκα διαβάζοντας την ομιλία του καθηγητή Πελεγρίνη στην επέτειο μνήμης Μικρασιατικής καταστροφής. (http://www.minedu.gov.gr/eidiseis/23534-15-09-16-omilia-tou-theodosi-pelegrini-gia-tin-imera-ethnikis-mnimis-gia-tin-katastrofi-tou-mikrasiatikoy-ellinismoy) Δεν αρκεί, μας λέει, να θυμόμαστε τη “Μικρασιατική καταστροφή”, αλλά και τις αλλεπάλληλες καταστροφές που υπέστη ο ελληνικός λαός. Πώς το κατάφεραν οι Εβραίοι, που είναι οργανωμένοι, κλπ, να συνδέσουν το όνομά τους με τη λέξη “γενοκτονία”; Με έξι εκατομμύρια νεκρούς στα ναζιστικά στρατόπεδα νομίζατε ίσως; Με επιμονή και υπομονή, μας λέει ο καθηγητής. Χρειαζόμαστε κι εμείς μια εκστρατεία ταύτισης της έννοιας της καταστροφής με την εθνική μας μοίρα, εκστρατεία που θα ξεκινά στο Δημοτικό και θα φτάνει στα Πανεπιστήμια. Να ηγηθεί η Ακαδημία (ως ειδική στις καταστροφές;)

Αγαπητοί αναγνώστες, τα παιδιά μου τα μεγάλωσα, δεν κινδυνεύουν από την εντατικοποίηση της κλάψας. Ανατρίχιασα επειδή θυμήθηκα όχι μόνο των εβραίων φίλων μου τα δύσκολα, αλλά και τα δικά μας, γιατί τα ψυχικά τραύματα περί καταγωγής τα εγγυάται ήδη η διδακτέα ύλη, κι η καλλιέργεια τους αρχίζει από το νηπιαγωγείο.

Γονείς επαγρυπνείτε, και συνειδητοποιείστε ότι όλη αυτή η νοοτροπία που σας κουβαλάνε τα παιδιά από το σχολείο, το πόσο κυνηγημένη και πόσο θύμα είναι η Ελλάδα, δεν τα ωφελεί καθόλου ούτε αυτοπεποίθηση, ούτε δημιουργικότητα κι υπευθυνότητα ν' αποκτήσουν, ούτε τον κόσμο να βλέπουν θετικά, ούτε τον εαυτό τους. Ουσιαστικά, υπονομεύει την ψυχική τους υγεία και προσφέρει στοιχεία που θα συντελέσουν στην εξασφάλιση της δυστυχίας τους.

Αν η επίσημη πολιτική πάει ακόμα περισσότερο προς την καταστροφολογία, όπως προτείνει η Πελεγρίνης, θα το βρείτε μπροστά σας.

Αν κατάλαβα καλά, αυτή είναι η αριστερή, κι επίσημη απάντηση στη δεξιά επιμονή για χρήση της λέξης “Ολοκαύτωμα”. Σου λέει, μπορεί οι Εβραίοι να οικειοποιήθηκαν το Ολοκαύτωμα, αλλά εμείς θα πάρουμε την Καταστροφή, ίδια λέξη σε τόσες γλώσσες, στρωμένη δουλειά είναι, και θα αναδειχτούμε ως οι πλέον κατεστραμμένοι του κόσμου, φτάνει να το οργανώσουμε κατάλληλα.

Συναρπαστικός ο ανταγωνισμός, ποιοι θα εμφανίζουν τη χώρα πιο αξιολύπητη.

Μ' ένα μεγάλο ωιμέ και δυο μικρά αλί και τρισαλί, σας εύχομαι ευτυχές το νέο σχολικό έτος.